یادداشت رئیس انجمن ریاضی ایران، فروردین 1404
ضمن تبریک سال نو و آرزوی سلامت و موفقیت برای همه مردم عزیز ایران، مایلم به عنوان مسئول انجمن ریاضی ایران، چند نکته مهم را درباره ریاضیات و انجمن ریاضی ایران در سال ۱۴۰۴ بیان کنم.
قبل از هر چیز بر خود واجب می دانم که از همه اعضای شورای اجرایی انجمن در سال‌های گذشته، همه اعضای هیات تحریریه و مدیران مسئول مجلات وابسته به انجمن، رؤسای انجمن و کارکنان دفتر انجمن که با تلاش خستگی ناپذیر و فداکاری مثال زدنی، اسب انجمن را زین کرده و استوار نگه‌داشته‌اند تا ما سوار بر آن، ادامه‌دهنده کار آنان باشیم، تشکر ویژه داشته باشم. یاد و خاطره کسانی که در میان ما نیستند نیز گرامی باد.
امیدوارم در سال جدید، تمامی علاقه‌مندان به ریاضیات، به‌ویژه معلمان ریاضی، اساتید محترم، و دانشجویان دوره‌های دکتری و کارشناسی ارشد که هنوز به عضویت انجمن نپیوسته‌اند، به این امر توجه و اقدام کنند. چرا که انجمن با اعضای متعدد و متنوع، که از سلایق و ایده‌های گوناگون برخوردارند، می‌تواند تأثیر بیشتری هم در رشد علم ریاضی در کشور و هم در تقویت تفکر ریاضی، که همان تفکر انتقادی است، داشته باشد. متأسفانه در سال‌های اخیر، این نوع تفکر به دلایل مختلف تضعیف شده است و این انجمن می‌تواند نقشی مؤثر در احیای آن ایفا کند.
از این رو، از تمامی اعضای انجمن که در این سال‌ها با حضور خود این نهاد علمی را تنها نگذاشته‌اند و با عضویتشان موجب دلگرمی و همبستگی شده‌ایم، صمیمانه سپاسگزارم. همچنین، از هموطنان ریاضی‌دان مقیم خارج از کشور درخواست دارم که با پیوستن به این انجمن، علاوه بر استفاده از نظرات و آراء خود در پیشبرد علم ریاضی در کشور، پیوندی روشن و ملموس با ایران عزیز داشته باشند، هرچند که فاصله جغرافیایی میان ما وجود داشته باشد. این پیوستگی به‌ویژه در زمانی که بسیاری از ما از ایران دور هستیم، بسیار ارزشمند است.
در شورای اجرایی انجمن، در حال بررسی راه‌حل‌هایی هستیم تا عضویت این عزیزان، در صورت تمایل، به‌طور چند ساله ثبت شود تا نیازی به تمدید سالیانه نباشد.
از تمامی اعضای انجمن تقاضا دارم که به این فکر کنند چگونه می‌توانند این انجمن را از نظر مادی و معنوی تقویت کنند. شناسایی خیرین علمی و تشویق آن‌ها به یاری این انجمن، می‌تواند یکی از حداقل اقداماتی باشد که از هر عضو انتظار می‌رود. در جوامع در حال رشد،
کمبود تفکر انتقادی یا همان تفکر ریاضی است که باز دارنده و در حقیقت یکی از ارکان پیشرفت است و می تواند به راحتی مورد سوء استفاده قرار گیرد.
این انجمن باید تلاش کند با همکاری سایر نهادهای علمی، این تفکر را در جامعه تقویت کند.
و سخن آخر، در مورد خودِ ریاضیات. با اینکه دوست دارم ساعت‌ها در مورد این علم سخن بگویم، اما برای اینکه موضوع اصلی این پیام، یعنی انجمن ریاضی ایران و مشارکت در آن و تفکر ریاضی، حفظ شود، سخن خود را با یک سؤال به پایان می‌رسانم که پاسخ آن برای هر ریاضی‌دانی قابل تأمل است و همه می‌توانند نظر خود را در مورد آن بیان کنند. امیدوارم که از ابراز نظر و ارائه دیدگاه‌های خود در این‌باره دریغ نفرمایید.
سؤال: چرا اکثر ریاضی‌دانان در ارائه مثال‌های نقض غیر بدیهی در ریاضی، حتی در زمینه تخصصی خود، ناتوان هستند؟